همانطور که میدانید در بسیاری از خودروهای امروزی از تکنولوژی زمان بندی متغیر سوپاپها (Variable Valve Timing) و یا همان VVT استفاده میشود تا بتوان در یک حجم موتور ثابت، توان و گشتاور بیشتری را استخراج کرد.
در حالت عادی زمان باز و بسته شدن سوپاپها وابسته به چرخش میل بادامک است و دقیقاً به ترتیب و با فاصله زمانی مشخص برحسب دور موتور انجام میشود. چنین ساختاری سالها است بر روی خودروها نصب میشود و کارکرد مطلوبی هم دارد، اما در سالهای اخیر بهمرور محدودیتهای چنین سیستمی آشکار شده است. در این سیستم نمیتوان زمان باز و بسته شدن سوپاپ دود و هوا را بهطور مستقل تغییر داد و این مسأله دست طراحان را برای اعمال مدیریت دقیق بر موتور میبندد. بهعنوان نمونه در دورهای موتور بالا و در مرحله مکش، پس از رسیدن پیستون به پایینترین نقطه سوپاپ هوا بسته میشود و به این ترتیب نمیتوان هوا و سوخت بیشتری را به موتور تزریق کرد.
در این شرایط با توجه به سرعت بالای حرکت پیستون، هوا و سوخت زمان کافی برای ورود به محفظه احتراق را ندارند و در حقیقت پیش از آنکه حجم مناسبی از هوا و سوخت وارد محفظه احتراق شود سوپاپ بسته شده است. برای رفع این مشکل، سیستم زمانبندی متغیر سوپاپها به کار میآید و این امکان را میدهد که سوپاپ هوا بدون توجه به موقعیت قرارگیری پیستون زمان بیشتری را باز بماند.
برای این منظور ساختار میلسوپاپ خودرو اندکی متفاوت است و به موتور امکان میدهد سوپاپ هوا و دود را به شکل مستقل مدیریت کند. البته این سیستم بهطور تخصصیتر از سوی خودروسازان مختلف توسعه پیدا کرده است و امروزه اشکال مختلفی از آن را بر روی خودروهای برندهای گوناگون میبینیم، اما اصول کاری همه آنها تقریباً به همین شکل است و در نهایت میتواند توان موتور را افزایش دهد.[۱]
خوشبختانه در خودروهای دارای این تکنولوژی، این امکان وجود دارد که برای رسیدن به ماکزیمم مکش هوا و یا تخیله دود، زمان بندی باز و بسته شدن سوپاپهای هوا و دود را به ماکزیمم دیوریشن میل سوپاپ در دورهای مجاز به کمک ریمپ ایسیو رساند تا مشکلات افت گشتاور و توان موتور در دور موتورهای مختلف را رفع نمود و بتوان به توان و گشتاورهای بالاتری دست یافت.